اختلالات تحت بالینی عملکرد تیروئید و بروز بیماری‌ های قلبی و عروقی: مطالعه‌ی تیروئید تهران

مقدمه: شیوع و بروز بیماری‌های قلبی و عروقی در منطقه خاورمیانه نسبت به سایر نقاط جهان بیشتر گزارش شده است. کم‌کاری و پرکاری تحت ‌بالینی تیروئید از جمله عوامل خطر برای بروز بیماری‌های قلبی و عروقی به شمار می‌آیند. هدف مطالعه‌ی حاضر، ارزیابی نقش اختلالات تحت ‌بالینی عملکرد تیروئید در بروز حوادث قلبی و عروقی در جامعه‌ی ایرانی است. مواد و روش‌ها: پس از این که بیماران با اختلال آشکار عملکرد تیروئید از مطالعه خارج شدند، تعداد 3822 نفر (شامل 1/44 درصد مرد) وارد مطالعه شدند که بر اساس سطح هورمون‌های تیروتروپین و تیروکسین آزاد به سه گروه یوتیروئید، کم‌کاری تحت ‌بالینی و پرکاری تحت ‌بالینی طبقه‌بندی شدند. برای بررسی ارتباط اختلالات تحت‌ بالینی عملکرد تیروئید و بروز حوادث قلبی و عروقی از مدل مخاطره متناسب Cox استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی افراد 4/46 سال بود. در ابتدای مطالعه، تفاوتی از نظر میزان ابتلا به حوادث قلبی و عروقی (197 مورد) بین گروه‌ها مشاهده نشد. به دلیل عدم وجود برهم‌کنش بین ابتلا به حوادث قلبی و عروقی و گروه‌های اختلال عملکرد تیروئید با پیامدها، افراد مبتلا به حوادث قلبی و عروقی کنار گذاشته شدند. در طول مدت 2/11 سال پی‌گیری، 387 نفر به حوادث قلبی و عروقی مبتلا شدند. در مدل‌های تعدیل شده برای سن و جنس، ارتباطی بین وضعیت‌های تحت ‌بالینی عملکرد تیروئید و حوادث قلبی و عروقی مشاهده نشد. مقدار نسبت خطر (فاصله اطمینان 95 درصد) مدل تعدیل شده چند متغیری برای گروه‌های کم‌کاری و پرکاری تحت ‌بالینی تیروئید نسبت به گروه یوتیروئید برای بروز حوادث قلبی و عروقی به ترتیب (07/2–85/0)32/1 و (55/1–51/0)89/0 محاسبه شد. نتیجه‌گیری: در ابتدای مطالعه و مراحل پی‌گیری، ارتباطی بین اختلالات تحت ‌بالینی عملکرد تیروئید و بروز حوادث قلبی و عروقی مشاهده نشد.